شت فرمان نشسته ای و در فکر پیدا کردن پیدا کردن یک راه میان بر برای فرار از ترافیک چند کیلومتری هستی که نورهای خیره کننده یک نمایشگر بزرگ توجهت را به خودش جلب می کند.
خودروها کمی جلوتر می روند و چشمتان به جمال تابلوهای تبلیغاتی کنار بزرگراه روشن می شود. همین که می خواهید با خودتان تصمیم بگیرید که هیچ وقت فکر خرید این محصولات مختلف هم به سرتان نزند، سروکله یک تابلوی بزرگ با یک پیام مناسبتی پیدا می شود...
به هر صورت بعد از تمام درگیری های روزمره به خانه رسیده ای و تصمیم می گیری کمی هم وبگردی کرده و ببینی در دنیای مجازی چه خبر است که می بینی اینجا هم از هجوم تبلیغات مختلف در امان نیستی...
مساله عجیب و دور از ذهنی هم نیست. این روزها دیگر به خوبی یادگرفته ایم در کنار تمام تبلیغات محیطی یا مجازی به شکل مسالمت آمیزی زندگی کنیم، شاید هم عادت کرده ایم.
با این همه اما پشت تمام این سردرگمی های بصری، توماری از مناقصه های مختلف و قراردادهای تجاری قرار دارند که این جریان را به یک صنعت بزرگ یعنی صنعت تبلیغات تبدیل کرده اند.
تجاری یا فرهنگی
اشتباه نکنید! تبلیغات همیشه برای معرفی یک محصول یا خدمات جدید نیستند. در واقع این روزها دیگر بسیاری از پیام های آموزشی، مناسبتی و سرگرمی (به صورت شعر، آیه ها و احادیث) به شکل تبلیغات محیطی، رسانه ای و یا حتی مجازی برای عموم به نمایش گذاشته می شوند.
در بخش تبلیغات محیطی این مسوولیت طبق مصوبه شورای شهر به عهده سازمان زیباسازی گذاشته شده است. این سازمان هم کار نظارت و اجرای پروژه های تبلیغات شهری و محیطی با کمک بخش خصوصی انجام می دهد. به طور کلی اما تبلیغات به دو بخش کلی تجاری و فرهنگی تقسیم می شوند که بخش فرهنگی آن در تبلیغات محیطی حدود ۴۰درصد بیلبوردها و نمایشگرها را به خودشان اختصاص داده اند و این رقم برای تبلیغات تجاری به حدود ۶۰درصد می رسد. اجرای پروژه های تبلیغات فرهنگی محیطی به عهده سازمان زیباسازی است، در حالی که این مسوولیت برای تبلیغات تجاری هر سال به شکل مناقصه به شرکت های خصوصی واگذار می شود.
اما همین تبلیغات وقتی قرار باشد به دنیای مجازی وارد شوند شرایط دیگری پیدا می کنند.
برای افراد مختلف راه گریزی از محیط و فضای شهری نیست و هر کدام از ما در روز زمانی را هر چند اندک در محیط خارج از خانه و محل کار می گذرانیم، این موضوع شکل عمومی تری به تبلیغات محیطی بخشیده است.
در دنیای مجازی اما تبلیغات تجاری سهم غالب را نسبت به تبلیغات فرهنگی در اختیار دارند.
به همین دلیل هم هست که بیلبوردها (تابلو روان) و نمایشگرهای سطح شهر گزینه مناسب تری برای تبلیغات و پیام های فرهنگی هستند.
بیلبورد یا نمایشگر
ممکن است ظاهرا برای شما به عنوان یک بیننده تفاوتی میان تبلیغات در بیلبوردها و تابلوهای تبلیغاتی با نمایشگرهای بزرگ وجود نداشته باشد، اما موضوع به همین سادگی ها هم نیست.
تفاوت میان این دو بستر تبلیغاتی صرف نظر از مبالغ قراردادها و مسائل مالی، به میزان تاثیر آنها بر مخاطبان و در نهایت موفقیت محصول یا خدمات تبلیغ شده برمی گردد.
کار سختی نیست، تقریبا همه ما می دانیم و تجربه کرده ایم که فیلم ها ماندگاری بیشتری از عکس ها و تصاویر ثابت دارند.
درست به همین دلیل هم بود که نمایشگرهای بزرگ تبلیغاتی وارد این عرصه شدند.
در این میان تحقیقات و آمارها هم به کمک نمایشگرها می آیند.
طبق آخرین تحقیقات میدانی در این زمینه، نمایشگرهای بزرگ تبلیغاتی توانسته اند درصد بسیار بیشتری از مخاطبان را نسبت به تابلوهای تبلیغاتی دیگر به خودشان جذب کنند.
تا جایی که به گفته فعالان صنعت تبلیغات، حتی بسیاری از افراد تمایل دارند هر روز صبح برای گرفتن انرژی و یک شروع خوب صحنه هایی از طبیعت را از طریق این نمایشگرها ببینند.
تعداد نمایشگر های سطح شهر و دفعات تکرار هر تبلیغ نقاط قوت دیگری است که این تلویزیون های بزرگ را به محبوبیت قابل توجهی در میان افراد رسانده است.
با این همه، اما بسیاری از کارشناسان معتقدند بیلبوردها برای تبلیغات شهری موثرترند.
این افراد همان هایی هستند که اعتقاد دارند برای تماشای فیلم ها و تیزر های تبلیغاتی در نمایشگر های بزرگ نسبت به تماشای یک تصویر ثابت، زمان بیشتری لازم است. این زمان هرچند هم که کم باشد برای بسیاری از ساکنان شهرهای شلوغ و صنعتی، بیشتر به نظر می رسد. از طرفی روانشناسان بسیاری اعلام کرده اند که رنگ های تند، نور زیاد و تصاویر این نمایشگرها که معمولا با سرعت زیادی هم عوض می شوند، باعث بروز حالت های روانی مانند اضطراب، پرخاشگری و افسردگی می شوند.