هنوز نيمي از تپه را بالا نيامده ايد که چرخ عقب شروع به چرخيدن و سر خوردن مي کند. امکان نشستن روي زين وجود ندارد. امکان برخاستن نيز ممکن نيست؛ و به اين ترتيب شما زمين مي خوريد و دوباره شکست خواهيد خورد.
در دوچرخه سواري کوهستان، مسيرهاي موجود اغلب ناهموار و غيرمناسب مي باشند. سنگ هاي لغزان و سنگريزه ها، ريشه هاي درختان، گل و لاي و شن، تپه ها را هر چه بيشتر رام نشدني و در ذهن برخي دوچرخه سواران مانند يک هيولا مجسم شوند. براي رام کردن اين موجود، شما نياز به آموختن نحوه انتقال نيرو به چرخ عقب و جلوگيري از سرخوردن چرخ در زمان لازم، داريد.
تمامي تکنيک هاي خوب دوچرخه سواري در زمان بالا رفتن از يک تپه مورد نياز مي باشند. حفظ تعادل هر دو سمت جلو-عقب و طرفين، کليد موفقيت شما در اين کار خواهد بود. چراغ دوچرخه

چگونه اين کار را انجام دهيم
در هنگامي که برف جاده را پوشانده و بادهاي تندي در حال وزيدن است، شايد توجه کرده باشيد که وانت ها با سوار کردن تعدادي نفر، حمل کيسه هاي شن يا قرار دادن مقداري بار، اقدام به افزايش وزن قسمت عقب خودرو مي کنند تا با اين کارها مانع از سرخوردن خودرو شوند. اين همان کاري است که بايد در هنگام چرخيدن تاير بدون درگير شدن با زمين يا سرخوردن، انجام دهيد. فقط کافيست انتهاي بدن خود را روي زين قرار دهيد.

حفظ تعادل
يکي از معايب انتقال وزن به قسمت عقب دوچرخه در هنگام بالا رفتن از تپه، کاهش وزن وارده به قسمت جلوي دوچرخه است که ممکن است سبب تک چرخ زدن ناگهاني يا حتي واژگوني به پشت شود. ترفند لازم براي پيشگيري از اين حالت قرار دادن وزن خود در قسمت عقب، همزمان با حفظ وزن روي چرخ جلو مي باشد. براي انجام اين کار:

- در حالي که پايين تنه خود رو در قسمت عقب دوچرخه نگهداشته ايد، بالا تنه تان را به جلو خم کنيد.

- ران پاهايتان را خم کنيد.
- آرنج دستانتان را نزديک بدنتان و به صورت منعطف نگهداريد.
- سرتان را بالا بگيريد.
اينها مرکز گرانش بدنتان را پايين آورده و وزنتان را در امتداد طول دوچرخه توزيع مي کند. ميزان خم شدن بدن به سمت جلو به زاويه شيب و نوع مسيرتان بستگي دارد. هر چه ميزان لغزندگي و شيب مسير افزايش مي يابد، ميزان خميدگي نيم تنه بالايي بدن نيز بايد افزايش يافته و هر چه بيشتر به لوله بالايي تنه نزديکتر شود.
شما مي توانيد چانه تان را درست در بالاي فرمان قرار دهيد، پشتتان کاملاً صاف و خوابيده باشد و باسنتان در هوا قرار گيرد، هر چند اين حرکت ممکن است به به ظاهر غيرفني و خنده دار باشد اما کاملاً موثر و کارا خواهد بود. يادگيري ميزان خم کردن پشت و بالاتنه به سمت جلو از نکات ظريف دوچرخه سواري کوهستان مي باشد و همه اينها نيازمند تمرين است. به مرور زمان شما خواهيد آموخت که چگونه به سادگي و زيرکانه تغييرات لازم را در حرکات بدن به جلو و عقب انجام دهيد و از موانع و تپه هاي بلند بالا برويد.
تمرين: مسيري با طول مناسب و داراي شرايط و تپه هاي مختلف پيدا کنيد. دوچرخه را روي دنده سبک (اما نه خيلي سبک) به طوري که امکان رکاب زدن به بالاي تپه را بدهيد، تنظيم کنيد. حالا تجربه کنيد. بدون خم شدن به جلو تمام وزن خود را در قسمت عقب دوچرخه متمرکز و حرکت کنيد. حالا به جلو خم شويد. سعي کنيد اين حالات را در تمامي وضعيت هاي مسير و شيب هاي متفاوت بررسي و تجربه کنيد.

رکاب زدن
در هنگام نزديک شدن به يک تپه، عکس العمل بسياري از دوچرخه سواران اين است که بايد با سبک ترين دنده به شکار سراشيبي بروند. اين کار جواب نمي دهد و مانند اين است که بخواهيد تايرهاي ماشين تان را روي يخ حرکت دهيد. شما با اينکار فقط تعادل خودتان را از دست داده و باعث سر خوردن لاستيک تان خواهيد شد. با اين تفاسير، بهتر است از يک دنده سبک مناسب استفاده کنيد (که با تمرين فرا گرفته ايد) که نه دور پاي بالايي نياز داشته باشيد و نه اينکه براي چرخاندن آن مجبور شويد تا با ايستادن روي پدال ها به آنها فشار بيش از حد وارد کنيد. سپس، دور پاي مداوم و آرام خود را حفظ نماييد و همواره به مهارت هايتان در رکاب زدن توجه داشته باشيد.

تعويض دنده
در هنگام رسيدن به يک تپه، پيش از آغاز سراشيبي، تمايل به تعويض دنده احساس مي شود. براي افراد مبتدي اين بهترين کار است. اما همانطور که قبلاً انتقال وزن بدن به جلو و عقب را براي حفظ تعادل ياد گرفته ايد، پس مي توانيد تغيير دنده را با توجه به تغييرات سرعت، انجام دهيد.

تنظيم دنده را طوري انجام دهيد که موقع بالا رفتن بيشترين راحتي را احساس کنيد، دور پاي خود را تا زماني که حس راحتي را داريد در دنده فعليتان حفظ کنيد. به محض اينکه احساس کرديد با هر بار رکاب زدن، داريد از روي زين بلند مي شويد و انرژي زيادي صرف چرخاندن پدال ها مي شود، دوچرخه را به اندازه يک دنده سبک تر کنيد. اين کار به حفظ سرعت شما کمک کرده و تپه در نظر شما کوتاهتر جلوه مي کند و مي توانيد با خستگي کمتري به صعود خود ادامه دهيد.

يک مسير خوب انتخاب کنيد
انتخاب يک مسير خوب پيش از بالا رفتن از يک تپه نيز به شما کمک خواهد کرد. يک دوچرخه سوار تازه کار تمايل دارد تا مسيري را انتخاب کند که تعداد کمتري موانع داشته باشد. با اينکه اين عمل وي منطقي به نظر مي رسد اما مسيري با تعداد موانع کمتر هميشه بهترين مسير نيست. چرخاندن فرمان براي عبور از کنار يک مانع مي تواند سبب از دست دادن تعادل تان گردد، در حالي که اگر از روي همان مانع عبور کنيد احتمال حفظ تعادلتان بالاتر خواهد بود.
مطمئناً، شما بايد ياد بگيريد که توان مقابله به چه نوع موانعي را داريد و از کدام موانع بايد اجتناب کنيد. کاملاً واضح است که سنگ ها و صخره ها، ريشه هاي بزرگ و تر مانع هر نوع پيشرفت و باعث گول خوردن دوچرخه سواران مي شوند اما شما مي توانيد با نيروي خودتان از روي موانع و چيزهاي کوچک براحتي عبور کنيد.
در هنگامي که در طول مسير سواري مي کنيد، چشمانتان بايد قادر باشد تا بسرعت مسير را بررسي نمايد. خط ديدتان را از جلوي لاستيک تا 5 متر جلوتر دنبال کنيد و سپس همان مسير را تا جلوي چرخها مجدداً بررسي کنيد. مسير را براي سنگ هاي بزرگ، ريشه ها، شن و ماسه و هر چيزي که به آساني مي تواند مانع از حرکت شما به جلو شود، بدقت نگاه کنيد. در اين حين شما قسمت هاي ناهموار زمين و مسيرهاي مشخصي که دوچرخه تان توان رفتن به آنجا را داشته يا نداشته باشد را خواهيد ديد. با کسب تجربه هاي بيشتر، چشمانتان قادر به شناسايي نقاطي از مسير خواهد بود که در نظر سايرين امکان عبور از آن قسمت ها وجود ندارد.