پخش تصوير با استفاده از جام شيشه‌اي قرن‌ها پيش از اختراع عکاسي وجود داشته است. در اوايل قرن هفدهم، فانوس جادويي به‌منظور پخش تصاوير نقاشي‌شده بر روي شيشه براي نمايش‌هاي تصويري کودکان و نمايش‌هاي مذهبي به کار مي‌رفت.
در دهه،1840 دو برادر به نام‌هاي ويليام و فردريک لانگن‌هايم از فانوس جادويي براي نمايش تصاوير عکاسي‌شده خود استفاده کردند، ولي طبيعت مات عکس، اجازه انداختن تصوير به روي صفحه را نمي‌داد. اين دو برادر به‌دنبال ابزاري بودند که تصويري شفاف ايجاد کنند، بنابر اين، از اکتشافات مخترعي فرانسوي به نام دوسن ويکتور، که راهي براي چسباندن لايه نازکي از ماده حساس به نور بر روي شيشه براي ايجاد تصوير منفي کشف کرده بود، استفاده کردند. اسلايدر دوربين
برادران لانگن‌هايم، با استفاده از اين‌گونه چاپ بر روي شيشه به جاي کاغذ، توانستند تصوير مثبت و شفاف براي انداختن روي پرده ايجاد کنند. اين دو برادر اختراع خود را در سال 1850 به ثبت رساندند و آن را هيالوتايپ ناميدند (هيالو واژه‌اي يوناني به معناي شيشه است).
برادران لانگن‌هايم اسلايدهاي خود را به‌منزله ابزار سرگرمي به نمايش گذاشتند و اين ماهيت سرگرم‌کنندگي اسلايد به‌عنوان عملکرد عمده اسلايد تا قرن بيستم نيز ادامه يافت.
بعدها اسلايد بيشترين تأثير را بر سخنراني‌هاي آموزشي، به‌ويژه در نظام ديداري، برجاي گذاشت؛ در توسعه مطالعات مربوط به تاريخ هنر و معماري نقش عمده‌اي ايفاء کرد؛ و نيز امکان مطالعه دقيق اشيا و محيط را در سراسر دنيا مهيّا ساخت.
منبع:تبيان