اکوتوريسم غالبا در منطقه اي نامسکون و کم دست خورده اتفاق مي افتد و اکوتوريست ها به گشت و گذار و تماشاي جلوه هاي ويژه طبيعت (گونه هاي نادر گياهي و جانوري، هواي پاک، و ديگر خصيصه هاي بوم شناختي) مي پردازند. البته اکوتوريسم علاوه بر اين رابطه تنگاتنگ با طبيعت داراي چهار ويژگي عمده ديگر نيز هست:
اول پيوند با فرهنگ- تقريباً تمامي سطح کره زمين شواهدي از حضور، فعاليت و روابط انساني را در خود دارد که در هر کجاي دنيا متفاوت است و فرهنگ مربوط به آن منطقه را معرفي مي کند. تشخيص و شناخت فرهنگ ها، يکي از اهداف و موضوعات جذاب براي اکوتوريست است. اين تشخيص و شناخت، از طرق مختلف به ويژه از طريق ارتباط با افراد محلي و کمک بومياني که همواره با طبيعت هم زيستي دارند صورت مي پذيرد.
دوم يادگيري و آموزش- اين ويژگي به تعامل، گفت و گو و ارتباطي که بين اکوتوريست، محيط زيست و افراد محلي يک منطقه ايجاد مي­ شود اشاره دارد. تور طبيعتگردي
سوم پايدار بودن- پايدار بودن در مفهوم اکوتوريسم به اين معناست که اين فعاليت گردشگري بايستي کم ترين ميزان تخريب و اختلال را براي محيط طبيعي و فرهنگي خود به دنبال داشته باشد.

چهارم ارتقا رفاه مردمان جامعه محلي- بوم گردشگري بر پايه مشارکت، مالکيت و ايجاد فرصت اقتصادي براي مردم محلي (مردمي که درون و يا پيرامون مقصد گردشگري زندگي مي کنند) استوار است و در واقع بايد ابزاري باشد براي حفاظت و بالا بردن سطح کيفي جامعه محلي.